Նամակ մրջյունից

Մի հիասքանչ օր մրջյունը եկավ սկյուռի մոտ հրաժեշտ անելու.

— Գնում եմ ճանապարհորդության, – ասաց նա, – անորոշ ժամանակով: Այսինքն՝ հեռանում եմ, և հնարավոր է՝ շատ երկար ժամանակով:

Նրանք 5 անգամ գրկախառնվեցին և ձեռք սեղմեցին, հրաժեշտ էին տալիս միմյանց այնպես, ինչպես հարկն է:

— Իսկ ես քո մասին դեռ կլսե՞մ,- հարցրեց սկյուռը:

Մրջյունը արդեն հեռանում էր

—Կլսե՛ս, – բացականչեց մրջյունը

Որոշ ժամանակ անց մրջյունը անհետացավ տեսադաշտից և սկյուռը մնաց մենակ:

—Իսկ ինչպե՞ս է իրեն զգալու ճանապարհին, – մտածում էր նա:

Չնայած դրան, սկյուռը գիտեր, որ չի կարելի ոչինչ ասել ճանապարհի մասին, որը նոր է սկսվել: Քիչ ժամանակ անց սկյուռը նամակ ստացավ:

<<Սիրելի սկյուռ, ես արդեն ճանապարհին եմ՝ հեռու: Ես խոստացել էի, որ կպատմեմ իմ մասին: Հենց հասնեն բացականչական նշանին կլսես ինձ: Ուշադի՞ր ես կարդացել, պատրաստվի՛ր>>

Եվ այդ պահին կամաց սուլոց լսվեց, որը կարող էր պատկանել միայն մրջյունին:

—Մրջյո՛ւն, – հիացմունքով բացականչեց սկյուռը:

Սկյուռը նամակը այս ու այն կողմ էր շրջում, տառերի, ծրարի մեջ էր նայում, փորձելով մրջյունից որևէ հետք գտնել, բայց ոչինչ չգտավ: Սկյուռը ևս մեկ անգամ կարդաց նամակը ու հասնելով բացականչական նշանին նորից լսեց այդ ցածր սուլոցը: Եթե ​​սկյուռը երկար էր նայում բացականչական նշանին, նա նույնիսկ կարողանում էր հասկանալ այն երգը, որը հաճախ սուլում էր մրջյունը։ Սկյուռը նամակը դրեց ծրարի մեջ ու դրեց այն սեղանին:

— Նա հեռու է արդեն, – մտածեց սկյուռը,- բայց մտածում է իմ մասին:

Արևը շողում էր և սկյուռը նստեց իր տան կողքին գտնվող ճյուղին: Բայց ժամանակ առ ժամանակ վերադառնում էր տուն ու նորից կարդում մրջյունի նամակը և ամեն անգամ հասնելով բացականչական նշանին նա լսում էր մրջյունի ցածր սուլոցը, ով իր մասին լսել էր տալիս հեռու ճանապարհից:

Եվ այդ ժամանակ սկյուռը շարժեց գլուխը, աչքերըարցունքներով լցվեցին և նա շշնջաց.

— Ա~խ մրջյուն, մրջյուն

Աղբյուրը՝ https://pritchi.ru/id_61854288

Երկու գայլ

Մի անգամ մի ծերուկ իր թոռնիկի առջև բացեց մի կարևոր ճշմարտություն.

— Բոլոր մարդկանց մեջ կռիվ է գնում, որը շատ նման է երկու գայլերի կռվին: Մի գայլը ներկայացնում է չարը՝ նախանձը, խանդը, ափսոսանքը, էգոիզմը, փառասիրությունը և սուտը: Մյուս գայլը ներկայացնում է բարին՝ խաղաղությունը, սերը, հույսը ճշմարտությունը, բարությունը և հավատարմությունը:

Թոռնիկը, պապիկի խոսքերից հուզված մտածեց ու հարցրեց.

—Իսկ ո՞ր գայլն է վերջում հաղթում:

Ծերուկը ժպտաց և պատասխանեց.

—Միշտ հաղթում է այն գայլը ում դու կերակրում ես:

Աղբյուրը՝ https://pritchi.ru/id_1203

Հիրոսիմա և Նագասակի (թարգմանություն)

Ճապոնիան  2-րդ համաշխարհային պատերազմի ավարտին

Ինչպես հայտնի է, ֆաշիստական Գերմանյան հանձնվեց  մայիսի 9-ին 1945թվականին: Բայց, քանի, որ Ճապոնիան նացիստական Գերմանիայի դաշնակիցն էր, հակաֆաշիստական կոալիցիաները Ճապոնիային պատերազմ հայտարարեցին:

1 ամիս անց, կատաղի մարտերի արդյունքում, Ճապոնացիները ստիպված էին թողնել Հնդկաչինը և Ինդոնեզիան: Հետաքրքիր փաստ, Հուլիսի 26-ին Չինաստանը, Մեծ Բրիտանյան, և Ամերիական ներկայացրեցին Ճապոնացիներին վերջնական պայման, որը մերժեցին Ճապոնացիները :

Միևնույն ժամանակ Սովետական Միությունը, Ճապոնիային պաշտոնապես պատերազմ հայտարարեց: Մեկ ամսից պակաս Սովետական Միության բանակը ամբողջությամբ ջաղջախեցին հակառակոդի զորքերը: Այս ամենի արդյունքում Սովետկան Միության կազմ մտան հակասական Կուրիլյան կղզիներ և Հարավային Սախալին:

Ատոմային զենքի օգտագործման նախադրյալները

Վերոնոշյալ իրադարձություններից շատ ժամանակ առաջ, աշնանը 1944թ. ԱՄՆ-ի և Մեծ Բրիտանիայի առաջորդներրը քննարկվել են Ճապոնիայի դեմ ատոմային ռումբի հնարավոր օգտագործման հարցը: Այդ ժամանակից ի վեր մեկնարկեց հայտնի <Մանհետենյան> նախագիծը, որի արդյունքում ստեղծեցին հզոր ատոմային զենք:

Հիրոսիմայի և Նագասակիի ռմբակոծության պատճառները

Պատերզմի ավարտից հետո, ԱՄՆ-ն դարձավ միակ երկիրը որը ուներ ատոմային ռումբ: Ցանկություն ունենալով ցույս տալ իրենց ռազմական հզորությունը Սովետական Միությանը, նրանք սկսեցին մշակել հետագա ռմբակոծության նախագծը: Այդ հարցում Ճապոնիան իդեալական թիրախ էր հարված հասցնելու համար, չնայած առջևում իր կրած պարտություններին, նա չէր պատրաստվում կապիտուլյացիայի ենթարկել:

Ըստ ԱՄՆ-ի պաշտոնական տվյալների ՝ նրանք ատոմային ռումբ են նետել Հիրոսիմայի և Նագասակիի վրա միայն այն պատճառով, որ նրանք չէին ցանկանում զոհաբերել  իրենց և դաշնակից զինվորների կյանքը Ճապոնիայի ցամաքային ներխուժման դեպքում: Իրենց կածիքով,  Հիրոսիմայի և Նագասկայի ռմբակոծությունը միակ ճանապարհն էր արագ ավարտել ռազմական կոնֆլիկտը: Այնուամենայնիվ, դա դժվար թե համապատասխանում էր ճշմարտությանը  քանի որ Ուինսթոն Չերչիլը, Պոտսդամի խորհրդաժողովից առաջ, պնդում էր, որ, ըստ Ջոզեֆ  Ստալինի, ճապոնացիները ցանկանում են խաղաղ երկխոսություն հաստատել հակաֆաշիստական կոալիցիայի երկրների հետ:

Հետևաբար, ինչու հարձակվել մի երկրի վրա, որը մտադիր է բանակցել?

Այնուամենայնիվ, ամերիկացիներն իսկապես ցանկանում էին ցույց տալ իրենց ռազմական ուժը և իրենց մասսայական ոչնչացման զենքերը, որոնք նրանք ունեն:

Ճապոնիան իդեալական թիրախ էր այս սարսափելի ցուցադրման համար:

Ատոմային հարվածի թիրախների ընտրություն

Ամերիկացիները, որոշելով ատոմային զենքի գործադրումը, ստեղծեցին հատուկ հանձնաժողով: Կոմիտեի անդամները պետք է ընտրեին ճապոնական քաղաքները: Քաղաքի ընտրության հիմնական չափանիշներն էին.

• Ընտրված թիրախի շուրջ քաղաքացիական օբյեկտների պարտադիր ներկայություն:

• օբյեկտի բարձր նշանակությունը, որի ոչնչացումը բուռն խոսակցություններ կառաջացնի հասարակության մեջ.

• Քաղաքները չպետք է վնասված լինի նախորդ ռմբակոծություններից, որպեսզի հնարավոր լինի գնահատել ատոմային ռումբի հզորությունը:

• Ընտրված օբյեկտի ոչնչացումը պետք է բերի ոչ միայն տնտեսական վնասներ, այլև հոգեբանական:

Ռմբակոծության տվյալներին համապատասխանող քաղաքներ

Պոտենցիալ քաղաքների թվում, որոնց վրա պետք է ռումբ նետեին  ՝ Կիոտոն, Հիրոշիման, Յոկոհամա Իկոամա և Կոկուրան: Այս չորս մեգապոլիսներում տեղակայված էին ռազմական ձեռնարկություններ, ինչպես նաև արդյունաբերական օբյեկտներ, որոնք կարևոր դեր են խաղում երկրի տնտեսության մեջ: Կա կարծիք, որ երկու քաղաքներից մեկը պետք է լիներ Կիոտոն, բայց ԱՄՆ-ի զինված ուժերի նախարար Սթիմսոնը չեղարկեց առաջարկը: Նա դա բացատրեց նրանով, որ Կիոտոյում կաին շատ տարբեր տեսարժան վայրեր և պատմական հուշարձաններ:

Հետքաքրքիր փաստ, Հիրոսիմայի և Նագասկայի ռմբակոծությունները հանձնաժողովի անդամների կողմից լուրջ չընդունվեցին. Ավելի ստույգ, երկրորդ քաղաքը որի վրա պետք է կատարվեր ռմբակոծությունը Կոկուրան էր, սակայն, ի վերջո, ատոմային ռումբերը գցվեցին Հիրոսիմայի և Նագասակիի վրա:

Հիրոսիմայի և Նագասակիի  ռմբակոծությունները

Հիրոսիմայի և Նագասակիի ռմբակոծությունից առաջ, Ամերիկացիները զբաղվել են մանրամասն պլանավորմամբ: Մի քանի շաբաթվա ընթացքում ամերիկյան BBC-ի 509-ի ռազմաօդային ուժերը տեղափոխվել էին Թինյան կղզի:Նախապատրաստությունը անցավ ծայրահեղ գաղտնիությամբ: Հուլիսի 26-ին «Baby» կոչվող ատոմային ռումբը բերվեց Թինյան կղզի, իսկ 2 օր անց ժամանեցին երկրորդ ռումբի «Fat Man»-ի հիմնական մասերը :Դրանից հետո ԱՄՆ-ի ռազմական ղեկավարությունը հրաման է ստորագրել միջուկային ռմբակոծության համար: Այժմ Ամերիկացիները պետք է միայն սպասել լավ եղանակին, որպեսզի սկսեն Հիրոսիմայի և Նագասակիի ոչնչացումը:

Ռումբը Հիրոսիմայի վրա

Առաջին ռումբը <<Baby>>-ն  գցվեց Հիրոսիմայի վրա  Օգոստոսի 6-ին 1945թ.: Թռիչքից առաջ անձնակազմի անդամները, որոնք <<պատիվ ունեին>> ռումբբը գցելու, վստահ էին, որ ճիշտ են վարվում և լավ գործեն անում ամբողջ մարդկության համար: Հետաքրքիրն այն է, որ թռիչքի նախօրեին օդաչուները նույնիսկ այցելել են տաճարը: Դրանից հետո նրանք ստացան կալիումի ցիանիդ ամպուլ, եթե հանկարծ գնդակահարվեն կամ գերության մեջ ընկնեն:Երբ օդաչուները նստեցին ռմբակոծիչ B-29, որի մեջ էր գտնվում <<Baby>>-ն, և հավաքեցին ճիշտ բարձրություն, նրանց հետ օդ բարձրացավ ևս 3 ինքնաթիռ-հետախույզ:Իրենք պետք է ուղղորդեին B-29 ինքնաթիռը և եղանակային պայմաններին: Բացի այդ ինքնաթիռի վրա կար ֆոտո և տեսանկարահանող հատուկ գործիքներ, որոնք պետք է անմահացնեին ռումբի պայթյունը և հետևանքները:

Թռիչքը անցնում էր բավականին լավ, սակային որքանով մոտենում էին Ճապոնիային այդքան լարվածությունը մեծանում էր: Եղանակը շարունակում էր մնալ կայուն:Հետաքրքիր փաստ, Ճապոնացիները չեին նկատել այն մահաբեր Ամերիկյան ինքնաթիռները, որոնք շուտով կջնջեն Հիրոսիման, երկրի երեսից իր բոլոր բնակիչների հետ միասին:Երբ B-29 ռմբակոծիչն Հիրոսիմաից  9 կմ բարձրության վրա էր, քաղաքի հենց կենտրոնում նետվեց ռումբը:Նրա անկման ժամանակը մոտ 45 վայրկյան էր: Ռումբը գտնվում էր 500-600 մետր բարձրության վրա երբ պայթեց,«Baby»-ն, պայթեց ինչպես որ նախատեսված էր:

Ռումբը Նագասակիի վրա

Ինչպես նշվեց վերևում, նրանք նախապես ծրագրել էին որ երկրորդ ռումբը պետք է նետվի Կոկուրայի վրա,  ոչ թե Նագասակի: Սակայն եղանակային պայմանների պատճառով  փոփոխություններ կատարվեցին:Երբ ամերիկյան ռմբակոծիչը թռավ Կոկուրայի վրա, մեծ ամպի ծածկույթի պատճառով, թիրախը համարյիա անտեսանելի էր: Այնուհետև ղեկավարությունը հրաման է տվել ռմբակոծել «պահեստային» քաղաքը, որը եղել է Նագասակին:Օգոստոսի 9-ի առավոտյան ամերիկյան B-29 ռմբակոծիչը թռիչք է կատարել, որի ներսում գտնվում էր <<Fat Man>> ատոմային ռումբը:Այս գործողության հրամանատարը մայոր Չարլզ Սուինին էր, ով հետագայում բացեց ռումբի դուռը:Հետաքրքիրն այն է, որ տեղի մարզադաշտը դարձավ նշման կետ: Բայց, բարեբախտաբար, Նագասակիի բախտը բերեց, քանի որ ռումբը ընկավ նախատեսված տեղից հեռու: Դրա շնորհիվ զոհերի թիվը շատ ավելի փոքր էր, քան նախատեսվում էր ամերիկացիների կողմից:

Հիրոսիմայի և Նագասակիի  ռմբակոծության հետևանքները

Ատոմային ռումբի պայթյունից հետո 2 կմ շառավղով ամբողջ կյանքը կորավ: Այնուհետև սկսվեցին զանգվածային հրդեհներ, որոնք քամու պատճառով էլ ավելի էին մեծանում:Այսօր կարող եք տեսնել շատ լուսանկարներ, որոնք արվել են անմիջապես ողբերգությունից հետո: Դրանց վրա երևում են միայն ավերակները և ամբողջովին ապրելու չենթակա երկիրը:Հիրոսիմայի և Նագասակիի ռմբակոծությունից հետո, մարդկությունը առաջին անգամ հանդիպեց այսպիսի երևույթի ինչպիսին էր՝ ճառագայթային հիվանդությունը : Թվում էր, թե ողջ մնացած մարդիկ ապաքինվում էին, բայց հետո նրանք, մահանում էին: Նմանատիպ բան է կատարվել նաև Չեռնոբիլի վթարից հետո:Անհայտ հիվանդության նշանները նման էին փորլուծությանը: Կենդանի մնացած մարդիկ ողջ կյանքի ընթացքում տառապում էին տարբեր հիվանդություններից, ինչպես նաև չէին կարողանում ունենալ լիարժեք երեխաներ:

Հիրոսիման և Նագասակին

Մասնագետների հաշվարկներով ՝ ողբերգությունից 5 տարի անց Հիրոսիմայի և Նագասակիի ռմբակոծության հետևանքով զոհերի ընդհանուր թիվը կազմել է մոտ 200 հազար մարդ:2013-ին, տվյալները վերանայելուց հետո, այս ցուցանիշը ավելի քան կրկնապատկվեց և կազմեց 450 000 մարդ:

Ճապոնիայի վրա ատոմային հարձակման արձյունքները

Նագասակի ռմբակոծությունից անմիջապես հետո Ճապոնիայի կայսր Հիրոհիտոն հայտարարեց անհապաղ հանձնվելու մասին: Իր նամակում Հիրոհիտոն նշում է, որ թշնամին ունի «սարսափելի զենք», որը կարող է ամբողջությամբ ոչնչացնել Ճապոնացիներին:Հանձնման մասին ակտը, որը պաշտոնապես ավարտվեց Երկրորդ համաշխարհային պատերազմը, ստորագրվեց 1945 թվականի սեպտեմբերի 2-ին:Ավելի քան կես դար է անցել Հիրոսիմայի և Նագասակիի ռմբակոծությունից, սակայն այդ սարսափելի ողբերգության հետևանքներն այսօր էլ զգացվում են: Ռադիոակտիվ ֆոնը, որի մասին մարդիկ այն ժամանակ դեռ չգիտեին, շատ կյանքեր խլեց նաև նորածինների մոտ առաջացնում էին տարբեր պաթոլոգիաներ:

Աղբյուրը՝ տես այստեղ

11 հարց

Բուդդան որտեղ էլ, որ գնար՝ հայտարարում էր ամեն քաղաքում

-Խնդրում եմ, 11 հարց չտաք, այդ հարցերը ներառում են իրենց մեջ կյանքի բոլոր կարևորագույն հասկացությունները՝ Աստված, հոգի, մահ, կյանք, ճշմարտություն և այլն…

Երբ իրեն հարցրեցին ինչո՞ւ, նա պատասխանեց.

-Որովհետեև, դրանց պատասխանները չեն կարող լինել: Էնպես չէ, որ ես չգիտեմ դրանց պատասխանը, բայց առաջին՝ դա հնարավոր չէ բացատրել բառերով, երկրորդ՝ այդ ամենի ճանաչողությունը չի նպաստելու կյանքի սրբությանն ու լուսավորությանը, և երրորդ՝ այդ հարցերը առաջացնում են հավատալիքներ որոնք խանագարում են ձեզ հասկանալ իրականությունը: Հարցրեք զայրույթի մասին, թե ինչպես դուրս գալ դրա ափերից, հարցրեք ագահության, կապվածության, փոխակերպումների մասին: Հարցրեք, թե ինչպես մի կողմ դնել միտքը և հասնել մեդիտացիայի վիճակի:

Առակ մեխերի մասին

Կար չկար, տաքարյուն ու անզուսպ մի երիտասարդ։ Եվ մի օր հայրը որդուն մեկ պարկ մեխ է տալիս, ամեն անգամ, երբ տղան չկարողանա զսպի իր զայրույթը նա պետք է մեկ մեխ դնի դարպասի խողովակի վրա։

Առաջին օրը խողովակի վրա մի քանի տասնյակ մեխ կար։ Հաջորդ շաբաթ տղան սովորեց իր զայրույթը զսպել ու ամեն օր մեխվող մեխերի քանակը սկսեց պակասել։ Տղան հասկացավ, որ ավելի հեշտ է զսպել զայրույթը, քան մեխել մեխը։

Եվ ահա եկավ այն օրը, երբ տղան չկորցրեց իրեն ու ոչ մի անգամ չբարկացավ։ Նա պատմեց այդ մասին հորը, հայրը ասաց, որ այսուհետ, ամեն անգամ, երբ տղան կարողանա զսպել իրեն նա մեկ մեխ պետք է հանի։

Ժամանակը անցնում էր ու երկավ այն օրը, երբ տղան կարող էր հայտնել հորը, որ այլևս ոչ մի մեխ չի մնացել։ Այդ ճամանակ հայրը բռնեց տղայի ձեռքը ու տարավ դեպի դարպասը։

-Դու վատ չես աշխատել, բայց տեսնում ես որքա՞ն անցք կա խողովակի մեջ, այն այլևս առաջվա պես չի լինի։ Երբ մարդուն որևէ վատ բան ես ասում նա նույնպես այսպիսի սպիեր է թողնում, ինչպես որ մեխերից հետո։ Ու էական չէ թե քանի անգամ ներողություն կխնդրես` սպին մնում է։

Աղբյուրը՝ տես աստեղ

Մի ընկիր գեղեցկության հետևից

Սի Շին թաղմասի ամենագեղեցիկ աղջիկն էր: Մի օր նրա ատամը սկսեց շատ ցավալ, իսկ մոտակայքում դեղագործ չկար: Ցավից Սի Շին ծամածռում էր դեմքը, նվնվում էր ու շատ դժբախտ տեսք ուներ:

-Խե՛ղճ աղջիկ,՝ բացականչում էին կանայք, տեսեք թե ինչպես նա տառապում:

Իսկ տղամարդիկ ասում էին

-Տառապանքները իր դեմքին ավելի շատ գեղեցկություն են հաղորդում:

Սի Շիի հարևանությամբ մի աղջիկ էր ապրում սովորական արտաքինով, բայց նա շատ էր ուզում լինել նույնքան գեղեցիկ, որքան Սի Շին: Նա լսեց տղամարդկանց խոսքերը, որ որոշեց որ տառապանքը մարդկանց գեղեցկություն է հաղորդում: Այդ օրվանից աղջիկը սկսեց նվնվալ, պտտել աչքերը ու այդ ժամանակ աղջկա դեմքը այնքան տգեղ էր դառնում, որ բոլոր հարևանները թեքում էին իրենց հայացքը, միայն այդ անտանելի դեմքը չտեսնելու համար:

Նշանակում է, որ ճիշտ են ասում ծեր մարդիկ. որքան շատ ես ընկնում գեղեցկության հետևից այդքան հեռու ես դրանցից հայնվում:

Աղբյուրը՝ տես այստեղ

Նույն բանի մասին, բայց տարբեր կերպ

Որոշ ժամանակ առաջ կապիկների մի սիրահար էր ապրում ու իր տան մեջ ամեն տեղ կապիկներ կային:

Կապիկներին կերակրելու համար այդ մարդուն աշխատել էր պետք, բայց նա այնքան է սիրում իր կապիկներին, որ նույնիսկ մեկ ժամով չի կարողանում լքել և այդ պատճառով էլ զարմանալի չէ, որ եկա այն օրը երբ մարդը կարիք ունեցավ սահմանափակել որոշ բաներ:

Այդ ժամանակ նա ասաց կապկներին

-Ես չեմ կարող ձեզ կերակրել առաջվապես, այդ պատճառով այսուհետև առավոտյան կստանաք՝ չորս բանան, իսկ երեկոյան՝ միայն երեք:

Լսլեով այս ամենը կապիկները ջղայնացան ու սկսեցին ողջ գյուղով մեկ աղմկել

-Քի՛չ է, քի՛չ է, քի՛չ է՝ գոռում էին իրենք:

-Լավ, ես մտափոխվեցի՝, ասաց խորամանկ տերը, առավոտյան դուք կստանաք չորսից ոչ պակաս բանան, իսկ երեկոյան երեք ամբողջական բանան:

Աղբյուրը՝ տես այստեղ

Գիտակցություն, գիտություն և երջանկություն

Գիտակցությունը, գիտությունը և երջանկությունը վիճեցին միմյանց հետ, թե ո՞վ է իրենցից ավելի լավը, ո՞վ է ավելի ուժեղ, չկարողացան միասին որոշել ու գնացին իմաստունների մոտ, որ իրենց դատեն:

Իմաստունները այսպես ասացին՝ դիմելով երջանկությանը.

-Դու՝ Երջանկություն, փոփոխական ու անհասկանալի ես, ուհաճախ հայտնվում ես այնտեղ՝ որտեղ պետք չէ: Կերջանկացնես մարդուն, կստիպես լարվել, տառապել և հետո կլքես: Լավ կլինի, որ ծանոթանաս գիտակցության հետ, ավելի երկար կապրես:

-Իսկ դու Գիտություն, ՝ ասացին իմաստունները, հզոր ես ողջ աշխարհում: Դու կարող ես ստպել սև քարին հալվել, փայլել ողջ աշխարհը, երբեմն ոչնչից ինչ-որ բան ես ստեղծում կամ շատ բաներ ոչինչ ես դարձնում, դու կարող ես և՛ ստեղծել, և՛ ոչնչացնել: Դու էլ ծանոթացիր Գիտակցության հետ, ու երկար կապրես փառքի մեջ:

Разуму старцы сказали:

Գիտակցությանը իմաստունները ասացին

-Աշխարհում քեզանից լավ ընկեր չկա մարդու համար, բայց երբ զայրույթի մեջ է լինում մարդը դու գալիս ու անհետանում ես, տեղդ զիջելով չարին ուվերադառնում ես այն ժամանակ, երբ չարը իր գործը արդեն արել է: Դու սկսում ես ուղել իրսխալները, բայց ոչ միշտ է դա հաջողվում: Եթե դու ամենասկզբից էլ չլքեիր մարդուն այդ դեպքում չարը քո տեղը չէր գրավի:

Դիմելով բոլորին իմաստունները ասացին

-Դու՝ Գիտակցություն, մարդ եղիր, դու՝ Գիտություն, ձի եղիր, իսկ դու Երջանկություն՝ մտրակ եղիր: Եվ եթե դուք միավորվեք ապա բոլորի համար էլ լավ կլինի:

Աղբյուրը՝ տես այստեղ

Իմ գործը չէ

Գյուղում մի գյուղացի էր ապրում, նա էնպիսի մարդ էր, որ եթե հարևանի տունը վառվեր նա կասեր.

– Իսկ ես ի՞նչ կապ ունեմ, նույնիսկ երկինքը ուրիշների մասին չի մտածում, իմ գորշծը չէ:

Այդպես էլ անվանեցին իրեն՝ Իմ Գործը Չէ:

Մի անգամ Իմ գործը չէն գնել էր մեկ պարկ սոյայի լոբի, դրել էր ուրսին ու տանում էր տուն: Ու չնկատելով, որ պարկը ծակ է, նա գնում է իսկ լոբին մեկը մյուսի հետևից թափվում են գետնին: Որոշ ժամանակ անց իրեն հավսարվեց հարևանը, որ նույնպես վերադառնում էր շուկայից: Տեսնելով թե ինչպես են հատիկները թափվում հատակին որոշեց հարցնել Իմ գործը չէին.

-Եթե որևէ մեկի հետ մի վատ բան պատահի պետք է ասել թե՞ չասել:

-Ուրիշների գործերը ոչ ոքին չեն վերաբերվում, փնթփնթաց Իմ Գործը Չէն:

Հարևանը լռեց, անցավ որոշ ժամանակ, լոբին դեռ թափվում է ու թափվում, պարկի կեսը արդեն դատարկ է, հարևանը նորից հարցնում է.

-Իսկ եթե կարելի է օգնել դժվար պահին,այդ դեպքում ինչպե՞ս կվարվես:

-Ոչ մի կերպ՝, պատասխանում է Իմ Գործը Չէն, ես ի՞նչ օգուտ ունեմ դրանից, երբեք մի խառնվիր ուրիշի գործերին:

Այդպես հասան գյուղ ու միայն այստեղ Իմ Գործը Չէն նկատեց, որ գերթե ողջ լոբին թափվել է պարկի միջից, ու շատ բարկացավ:

-Ինչո՞ւ ինձ ոչինչ չասացիր կրիայի որդի

Հարևանը պատասխանում է.

-Բայց հենց դու Իմ Գործը Չէ ասացիր, որ իմ գործը չէ:

Աղբյուրը՝ տես այստեղ

Դուստրեը ինչպես որդիներ

Մի բայ ուներ երեք դուստր և ոչ մի դուստր: Բայը տառապում էր ասելով՝ <<դուստրը որդի չէ, այծամիսը միս չէ, էշը երթուղի չէ, թեյը ուտելիք չէ>>:

Դուստրերը մեծացան, ամուսնացան ու լքեցին հոր տունը: Բայն ու իր կինը մնացին միայնակ: Մի տարի սարսափելի աղետ եղավ, ու բոլոր անասունները չդիմանալով ձմռանը ստակեցին: Մնալով գոյատևման առանց որևէ միջոցի ու բայը որոշում է գնալ դուստրերի մոտ: Դուստրերը խորհրդակցելով որոշում են օգնել հորը՝ ով ինչով կարող է: Դուստրերից ում մոտ էլ գնաց, ամուսինների հետ միասին սկզբում կերակրում էին մսով, թեյ էին խմեցում հետո հարյուր անասուն տալիս, տասնյակ կով, ձի, ու հարգանքով ճանապարհում տուն:

Բայը տուն վերադառնալուց ասում է <<Դուստրը նման է որդուն, եթե հորը չի մոռանում, այծի միսը համով է, եթե բավականին յուղոտ է, էշը լավ երթուղի է, եթե ճանապարհը ստացված է, թեյ հաճելի է ըմպել, եթե հոգին հանգիստ է>>:

Ու այդպես բայը շնորհակալություն հայտնեց Ամենակարողին, որ իրեն դուստրեր է ուղարկել:

Այղբյուրը՝ տես այստեղ